We kennen allemaal wel van die momenten dat je er even helemaal doorheen zit. Dat je door de bomen het bos niet meer ziet en als een kip zonder kop door blijft rennen. Voor mij zijn dat bij uitstek de momenten om mezelf achter mijn bureau te zetten, pen en papier te pakken en te gaan schrijven. Een brief aan mezelf. Want daarmee dwing ik mezelf in een ander perspectief. Waarbij ik van een afstand probeer te kijken naar wat er speelt. Erkenning geef voor wat dat met me doet om daar vervolgens met mildheid iets tegenover te kunnen zetten. Eigenlijk zoalsje een goede vriend of vriendin zou helpen. Maar in dit geval ben je je eigen beste vriend(in). En dat alleen al is zo ontzettend krachtig. Hieronder een voorbeeld van een brief die ik laatst aan mezelf geschreven heb. Ik nodig je van harte uit het ook eens te proberen.
